タイ語のオンラインレッスンでタイの有名なお坊さん หลวงปู่ชา สุภัทโท の説法を学習しました。 とても良いお話だと思ったので、ブログに残しておきます。
เรามีแก้วน้ำใบหนึ่ง ต่อมา เราทำมันแตก
เราเสียใจ ทำไมเราจึงเสียใจ?
เพราะเราไม่รู้จักแก้วน้ำตามความเป็นจริง
ว่ามันเป็นของที่แตกได้ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง
แต่เราไม่ค่อยได้คิดกัน
เมื่อแก้วน้ำแตก จึงเป็นทุกข์
เพราะเราไปยึดว่ามันเป็นของเรา
ทุกข์เพราะเราคิดว่ามันไม่น่าแตก
ทุกข์เพราะความผิดหวัง
引用元：https://m.facebook.com/238296179593402/
一行づつ見ていきます。
เรามีแก้วน้ำใบหนึ่ง ต่อมาเราทำมันแตก
rao mee gâew náam bai nèung dtòr maa rao tam man dtàek
-> グラスを一個持っていて、割ってしまったとする
เราเสียใจ ทำไมเราจึงเสียใจ
rao sĭia jai tam-mai rao jeung sĭia jai
-> がっかりする。なぜがっかりするのか？
เพราะเราไม่รู้จักแก้วน้ำตามความเป็นจริง
prór rao mâi róo jàk gâew náam dtaam kwaam bpen jing
-> それは、グラスの本質を私たちが知らないからだ。
ว่ามันเป็นของที่แตกได้ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง
wâa man bpen kŏng têe dtàek dâai · mâi wan dai gôr wan nèung
-> グラスはいつかは壊れるもの。
แต่เราไม่ค่อยได้คิดกัน
dtàe rao mâi kôi dâai kít gan
-> しかし、我々はそれについてあまり考えることはない。
เมื่อแก้วน้ำแตก จึงเป็นทุกข์
mêuua gâew náam dtàek jeung bpen túk
-> だからグラスが割れたとき、苦しくなる。
เพราะเราไปยึดว่ามันเป็นของเรา
prór rao bpai yéut wâa man bpen kŏng rao
-> なぜなら、我々はそれが自分の手元にいつまでもあると思っているから。
ทุกข์เพราะเราคิดว่ามันไม่น่าแตก
túk prór rao kít wâa man mâi nâa dtàek
-> それは壊れるはずはないと思っているから、苦しむ
ทุกข์เพราะความผิดหวัง
túk prór kwaam pìt wăng
-> 失望して苦しむのだ。
ここでは แก้วน้ำ gâew náam グラスを使って例えていますが、物だけではなく人間などの命あるものは全て、いつかはお別れの日が来るという事ですね。
ショボーンってします…
